Over het coronavirus.
Met in dit nummer:
EN VERDER...
De Rekenmeester > Ed Buitenhek. De coronablues
De Directeur > Muriëlle Springer. Huidhonger
PPINK > Wilma Schepers. Creëer dubbelfuncties
Pact > Onno Hoorn. Ouderparticipatie in proeftuinen
Boeken > Van Duuren en De Leve. Crisismanagement en Pikler in de babygroep
Wetenschap > Willeke van der Werf. Sociaal geëngageerde kinderopvang is ondernemend en innovatief
Signalementen > Nieuws en publicaties
Weken achtereen komt Karen Strengers van de Haagse kinderopvangorganisatie DAK met haar crisisteam twee keer per dag bijeen. En meerdere keren per week meldt ze zich voor crisisoverleg met de gemeente, onderwijsbesturen en collega-kinderopvangorganisaties. Zij vertelt hoe in Den Haag de coronacrisis losbarst en hoe de kinderopvang in de hofstad daarop reageert..
Vanaf eind februari 2020 waart het coronavirus – Covid-19 – door Europa. Eerst in Italië, daarna in alle andere landen. Om verspreiding te voorkomen, dienen mensen zo weinig mogelijk fysiek contact met elkaar te hebben. Medio maart gaat ook Nederland in lockdown. Enkele dagen probeert het kabinet Rutte scholen en kinderopvang open te houden, maar dit blijkt niet houdbaar. Onderwijs en kinderopvang moeten hun deuren sluiten en krijgen van de Nederlandse overheid opdracht noodopvang te bieden. Een kinderopvangondernemer houdt speciaal voor BBMP een dagboek bij.
Honger is waarschijnlijk niet een fysieke toestand waar u heel vertrouwd mee bent. Als ik voor mijzelf spreek, dan kende ik het hongergevoel tot voor kort eigenlijk alleen maar van een enkele laffe dieetpoging om snel in dat ene jurkje te kunnen passen. Tot de coronacrisis.
De afgelopen weken waren vrijwel alle media, talkshows en zakelijke besprekingen gewijd aan het onderwerp corona. Met iedere dag om 14.00 uur de laatste sterftecijfers. Did we flatten the curve? En op iedere woensdag de update van Van Dissel en Gommers. Ik moet bekennen dat – na een werkdag vol corona-issues – de keuze tussen Op1, Jinek of een Zweedse Netflix-serie steeds makkelijker wordt.
De coronacrisis kan weleens een doorbraak betekenen. Een doorbraak in het besef dat opvang en onderwijs sámen het aanvullende pedagogische opvoedmilieu vormen, naast de ouders. Dat opvang en onderwijs beiden essentieel zijn voor de ontwikkeling van kinderen en de ondersteuning van ouders in hun taak als primaire opvoeder.
Veel scholen stellen zich de vraag: voldoet de manier waarop we ons onderwijs organiseren nog wel aan de huidige tijd? En als veranderen nodig is, welke keuze is dan de beste uit de talloze oplossingsrichtingen? De CED-Groep helpt scholen en ikc’s met veranderen. Aan de basis van een planmatige, duurzame verandering ligt altijd een gedegen visie.
In deze chaotische en onzekere tijden lijkt er iets anders gevraagd te worden van leiders in de kinderopvang. Dat is tegelijkertijd waar en niet waar. Een dienend leider die met z’n team voorbereid is op allerlei – ook bijna ondenkbare – situaties kan in deze tijden makkelijker zijn weg (blijven) vinden.
De kinderopvangbranche in Nederland is een grote, sterk versnipperde markt. Zo'n 16.000 vestigingen vangen ruim 700.000 kinderen op. Nu veel ondernemers door de coronacrisis de deuren geheel of gedeeltelijk moeten sluiten, dringt de vraag zich op hoe de branche zich uit deze bizarre situatie redt. Verregaande samenwerking van ondernemers in de kinderopvang ligt dan voor de hand.
De coronacrisis heeft veel duidelijk gemaakt. Oók dat de kinderopvang anders gepositioneerd en anders uitgevoerd moet worden. Met behoud van de flexibiliteit en innovatiekracht die onze sector zo onderscheidend maakt. De tijd is er rijp voor. Als dat nu nóg niet duidelijk is geworden, dan wordt het dat nooit.
In de kinderopvang is de waarde van spelend leren en het zoeken van de aansluiting bij de spontane leerbehoefte van de kinderen vanzelfsprekend. Ook in het onderwijs is een beweging gaande tegen verschoolsing van het onderwijs en vóór spelenderwijs leren. Het onderwijs kan veel leren van de kinderopvang, vertelt Arnoud van Leuven, bestuurder van Samenwijs Opvang & Onderwijs.
In een samenleving die door globalisering, flexibilisering, migratie en sociale ongelijkheid steeds complexer wordt, is de vraag relevant of kindercentra de publieke taken die door de overheid bij ze zijn belegd goed kunnen uitvoeren. Er zijn verschillende organisatietypen die onderling verschillen in het omgaan met kwaliteit en diversiteit en inclusie. Dat roept de vraag op waarom sommige organisatietypen het beter doen dan andere.