Dat de inrichting van de groepsruimte invloed heeft op het spel van kinderen en daarmee op het werk van de pedagogisch professional is inmiddels geen verrassing meer. Toch gaan we ervan uit dat iedereen met een catalogus in de hand een prima ingerichte ruimte kan realiseren. Echter, het ontbreekt vaak aan samenhang met de overige groepsruimtes en aan een eigen uitstraling van de organisatie.
Betreft het pedagogisch professionals die het leuk vinden om ruimte in te richten en er ook nog gevoel voor hebben, dan ziet die ene ruimte er mogelijk inspirerend uit. Maar het ontbreken van samenhang en eigen uitstraling frustreerde mij toen ik 25 jaar geleden begon in de kinderopvang als ‘kunstenaar op de groep’.
Ik coachte pedagogisch professionals in het begeleiden van het creatieve proces van de kinderen. Al snel kwam ik erachter dat de inrichting de kinderen niet genoeg stimuleerde en dat ze niet betrokken bleven in hun spel.
Na meerdere experimenten ben ik de knelpunten van de pedagogisch professionals gaan onderzoeken en heb ik een ontwerp gemaakt van mijn ‘ideale’ hoeken, in hún ruimtes. Toen viel het kwartje. Ik moest niet alleen uitleggen en voordoen, maar alles ook visueel maken voor de pedagogisch professionals. Zo konden de professionals zich een voorstelling maken en beter inzien hoe een ruimte voorwaardenscheppend kon worden. Kinderen kwamen nu wel in de juiste ‘flow’ tijdens hun spel. Ik liet zien dat het meubilair moet aansluiten bij het kind in maatvoering en kinderen sturen in waar ze iets kunnen pakken en opruimen, zonder te overprikkelen.