Vanaf het moment dat ik ooit tijdens een bouwvergadering hoorde zeggen: ‘De buitenruimte? Oh, daar hebben wij geen budget voor opgenomen’, wist ik dat wij het bij SKW (Stichting Kinderopvang Waterland) anders zouden gaan doen. Onze organisatie is altijd al van het prutten, ontdekken, pielen met stokjes en tuinieren geweest.
Kinderen worden rustig van een natuurlijke omgeving. Volwassenen ook, alleen zijn die dat soms vergeten. Ook draagt de natuur bij aan de ontwikkeling van kinderen. De natuur is veelzijdig en uitnodigend. Er gebeurt zoveel. Blaadjes die van groen naar oranje kleuren, wormen die omhoog komen bij een flinke regenbui en slakken die je moestuin leeg eten. Voor jou misschien vervelend, maar voor kinderen zo enorm boeiend.
Buiten spelen is anders dan veilig binnen spelen. Buiten zijn meer uitdagingen, in vorm en materiaal bijvoorbeeld. Wij volwassenen, professionals, zijn vergeten dat kinderen mogen vallen en nat mogen worden. Eigenlijk is het heel vreemd dat er, sinds een paar jaar, trainingen worden gegeven met als thema ‘Risicovol spelen’. Dat je daaraan een training moet wijden, is mij al een brug te ver.
Oudercommissie
De speelpleinen van Stichting Kinderopvang Waterland zijn altijd groen geweest en bevinden zich in een groene omgeving, maar misten wel ‘de uitdagingen’. Het was allemaal een beetje braaf. Maar voordat je het besluit neemt kinderen meer uitdagingen te geven, moet je wel eerst samen een aantal stappen nemen. De eerste stap kan niet zonder dat je de medewerkers daarbij betrekt. Dat was geen lastig gesprek, onze medewerkers waren meteen enthousiast. Maar daadwerkelijk een groene buitenruimte creëren, vraagt wel iets meer tijd. Kinderen worden vies of moeten tuinoveralls aan met laarsjes voordat ze naar buiten kunnen. Daar moet je het vooraf met elkaar over hebben.
Na een paar interne sessies hebben we ook de oudercommissie erbij betrokken, we wilden onze plannen delen. Wanneer je in Amsterdam kiest om je te onderscheiden door bijvoorbeeld veel buiten in de natuur te spelen – met de daarbij horende risico’s van gladde boomstammen en grote rotsen – kunnen klanten ervoor kiezen om naar een andere kinderopvang-aanbieder te gaan. Maar in Monnickendam is er een beperkt kinderopvangaanbod, en moet je rekening houden met je ‘klantenpopulatie’. Maar als je écht in je visie gelooft en écht van mening bent dat dit belangrijk en vooral leuk is voor kinderen, dan kun je veel mensen over de streep trekken en inzicht geven in waarom je dit wilt gaan doen. En als ouders niet kiezen voor jouw visie, dan is het eigenlijk ook beter dat ze naar een organisatie gaan waar ze wel bij passen.
Twee Heren
Na wat brainstormsessies met de medewerkers en het betrekken van de ouders bij ons plan, hadden wij in eerste instantie bedacht dat we vooral veel zelf konden doen. Een aantal stoeptegels eruit, wat planten erin, boomschors, wat stukken hout, paaltjes in de grond en wat keien om overheen te lopen. Oh ja, en een pomp. Er moest een waterpomp komen want kinderen vinden water en zand natuurlijk geweldig om mee te spelen. Uiteindelijk liet ik het idee los dat we alles zelf zouden gaan doen en ben ik om me heen gaan kijken en vragen naar een ontwerper of een hovenier die onze gedachtes zou kunnen uitwerken. Ik kwam in contact met het bedrijf de Twee Heren. Zo’n naam valt natuurlijk meteen op en bovendien kwamen ze uit de regio. Na een telefoongesprek met dit bedrijf merkte ik direct dat we ‘dezelfde taal spraken’ en hebben wij op locatie afgesproken. Dat werd een leuk gesprek, we legden al onze wensen op tafel en gaven een budget mee. Het leuke was dat we alles konden bespreken over onze doelen, wensen en verlangens.